domingo, 24 de agosto de 2008

Ate sempre

Queremos que a nosa ultima entrada sexa pra agradecervos a vosa presencia e apoio nesta fermosa viaxe, que fai que un pedazo dela tamen sexa voso. Ate sempre.

o ultimo tango en Pekin


Querid@s amig@s, colegas e demais encocheapekineses

Debido aos comentarios, tirons de orellas e algunha que outra perrencha, finalmente accedemos aa vosa peticion de enviar a derradeira foto pra darlle un final mais optimista ao blog.

Xa levamos uns cantos dias nesta inmensa cidade que e Pekin. A adaptacion ao medio e fenomenal (como no resto da viaxe), a xente moi amable e a comida sabrosa e barata (ainda imos volver gordos coma botixos).

Temos que dicirvos que descubrimos que hai dous mitos que non son coma nos dixeran: nen os chines@s son amarel@s nen a Gran Muralla e tan grande como para que se poida ver dende a lua. Ver para crer.

miércoles, 13 de agosto de 2008

SINCOCHEAPEKIN


Amiguitos, amiguitas, allegados, desconocidos y otros seres que paseis por aqui, el departamento de comunicacion de encoche, formado por Alberto Suarez, Juanin Ares y Jose Prieto, tiene el deber de comunicaros el siguiente comunicado:


Debido a problemas de caracter burocratico, concretamente a que las autoridades de China no permiten el paso de automoviles por sus fronteras, esta absurda epopeya denominada encocheapekin, ha tenido que finalizar en tierra mongola, en su capital Ulan Bator.


Desde aqui, los integrantes de este paripe partiremos en el tren transmongoliano con destino a Pekin donde si todo sigue su curso pasaremos la ultima etapa del viaje antes de regresar a nuestras tierras para ser objetos de mofa, burla, escarnio o todo lo que a vosotros se os ocurra.

Quiza os pregunteis que ha sido de a besta/la doctora. Pues bien, ella se quedara a vivir en Mongolia, donde la cuidaran y la mimaran probablemente mas que nosotros. Nuestra despedida de ella fue dura, como todas las despedidas, pero problablemente nosotros lo superemos, y ella creo que ya lo ha hecho.


Tambien hemos de deciros que probablemente esta sea la ultima entrada que publicamos, ya que si el lema de esta pelicula es encocheapekin, comprendereis que ya no tenga sentido, y aunque barajamos durante unos instantes la posibilidad de abrir otro blog que se llamara sincocheapekin, al final nos parecio un poquito forzado y optamos por la retirada a tiempo y bajada de telon con la esperanza de mantener una cierta dignidad.


Por ultimo, agradeceros de todo corazon vuestros comentarios, vuestro apoyo y vuestra presencia durante todo el viaje, porque sin duda habeis sido un ingrediente importante durante todo el trayecto y os tenemos y tendremos presentes en nuestras plegarias. En serio, bicos a todos y todas y hala, o es que no teneis otra cosa que hacer...

viernes, 8 de agosto de 2008

O reposo do Altay


Ola amiguinh@s, como isto de cruza-la Mogolia resultou, para a nosa sorpresa, un verdadeiro rally sobre terras dos diferentes tipos e texturas que escupen a sua foula espesa cada vez que alguen osa transitar por elas, a unanimidade levounos a tomar un dia de descanso e repouso na cidade de Altay, capital de provincia do Gobi Altay con 19.800 habitantes e 2 hoteis.
Chegamos a noite e co animo como vos podedes imaxinar. No hotel principal, tras casi unha hora de negociacions que non avanzaban porque a comunicacion con estas amables xentes non flue coma estabamos acostubrados, nos intentaron tangar co precio da suite, pero percapita, polo que arrancamos indignados. No outro hotel non habia habitacions libres.
Nestes pobos ocurre como nos rusos, ucranianos ou kazajos, non hai iluminacion publica; como tampouco soen ilumina-los rotulos dos establecementos a labor de atopar calquera outra forma de aloxamento resultou infrutuosa. No sabemos que talante debimos levar o tornar o primeiro hotel pero conseguimos unha habitacion con aseo e banho, con auga procedente do desxeo, para os 3 por un prezo razonable e en so 5minutos.
Ate no Tour de Francia tenhen xornadas de descanso asi que decidimos non ser menos que os franceses, iso si despois de tratar pola manha coa amable aspirantes a tanguista que o prezo non estaba suxeto a inflacion.
Durante o primeiro paseo manhaneiro de todala viaxe atopamos este ciber cafe (svasqi en kazajo) que nos permite volver a comunicarnos con vos. Se todo vai como proxectamos, e vos sabedes como somos nos cos nosos prognosticos, agardamos poder contavos como sera deiqui a Ulanbator.
Bicos moitos a vos e a amabilidade coa que nos perseguides. O Botixo da Besta.

martes, 5 de agosto de 2008

SÓLO NOS QUEDA...UNA FRONTERA!!!

Hola a tod@@@@@@s!!!
Aquí estamos, con el país del cielo eterno bajo nuestros pies, y cómo no... bajo las ruedas de A Besta.
Hoy, después de nuestra jornada número 24, dormiremos en Olgi. De hecho nos dirigimos ahora mismo a la piltra, que aquí ya pasa de la media noche (tenemos 5 horas más que en España).
Esto es tremendo, si en Ucrania las carreteras eran malas...en Mongolia...no hay carreteras, hay caminos (malos, muy malos...malísimos), miles, millones de caminos... ¡vaya caos!...¿el mejor gps...?, vais a flipar...¡los pastores!. Sí, si...habéis leído bien..., a base de preguntar a pastores nos hemos ido guiando. Je je je... ¡a ver cómo sigue ésto!.
Abrazos y muy buenas noches a tod@s.

jueves, 31 de julio de 2008

Besta, Rumbo Astana!

Cabalga e cabalga a besta pola a estepa!!
Levamos 3 días nestos aridos paisaxes e xa estamos a un pasiño de Astana que resistese a aparecer no horizonte.
Cada tramo e un pequeno viaxe cara atras no tempo, non sei en que seculo remataremos neste ritmo...
As estradas teñen cada vez mais baches e mais polvo. A temperatura sube por momentos e os cibers non colgan das arbores!!

Esperemos ter mais tempo na capital para conectarnos e escribir unhas letras mais extensas.

Besta, rumbo Astana !

bicos

domingo, 27 de julio de 2008

XA CABALGA A BESTA SOBRE A ESTEPA KAZAJA!!!


Tras un inesperadamente axil cruce de fronteiras..., xa estamos en Asia!!!
Aínda é outro paso máis atrás no tempo.
Sol, interminables estradas cheas de baches. SOL, camellos, poucas aldeas e boa xente.
Cabalga Besta!!!

miércoles, 23 de julio de 2008

o recorrido da besta


Ver mapa más grande
Hola amiguitos, amiguitas y dem'as familia. Aqui estamos, y os preguntareis donde o  no os preguntareis nada y hareis bien de cualquier manera, pero yo os cuento...estamos  aqu'i, a punto de cruzar la frontera de Rusia, o mejor dicho, a punto de intentarlo, cosa que abordaremos cual Napoleones de buen rollito manhana al despuntar el dia, m'as o menos...
No habiamos escrito desde Polonia basicamente porque no tuvimos ni tiempo ni medios ni na, no es que no queramos contar cosas, porque aunque no nos pasen las inventaremos. Intentare resumir brevemente alguna cosa que me venga al recuerdo:
Tardamos ocho horas y media en cruzar la frontera que separa Polonia de Ucrania
Estuvimos en una boda ucraniana, metiendo monedas en el zapato del novio y bailando con la novia.
Ucrania es larga, plana y calurosa (por lo menos ahora mismo, porque en este ciber hace un calor de tres pares de estepas)
Las carreteras van empeorando, los conductores evolucionan proporcionalmente a las carreteras, la europa pija es solo un recuerdo, y a medida que avanzamos es como un viaje en el tiempo hacia el pasado.
La gente nos trata bien en un porcentaje altamente aceptable. La policia se comporta con profesionalidad y cumple
 con su trabajo parandonos 
cuando considera oportuno.
Y en cuanto a nuestra convivencia, ha surgido una discrepancia sobre el nombre del coche. Debido a las veinticuatro horas de gran hermano a las que estamos sometidos, y despues de tratar las cosas fundamentales, surgen tambien las banales, y, si, ha habido un cisma al nombrar al coche. Mientras que Alberto y Juanin siguen llam'andolo A Besta, Jose, o sea, el que escribe, ha decidido, por razones personales llamarle por su cuenta y riesgo La Doctora. Asi pues, queridos y queridas, aunque ya se que esto os importara un comino, comunicado queda.
No sabemos cuando volveremos a poder escribir, pero a partir de manhana... Rusia!

Y por cierto, creo que tendreis que creernos los que os contemos, porque lo de colgar fotos empeora.
Bicos.

viernes, 18 de julio de 2008

Por centro europa


As 19:23 h. fronte a entrada dun camping aleman nos acordamos de que neste pais a admision para acampar pecha as 18:00 h. coa puntualidade topica neles. Isto fixo cambia-las nosas pautas diarias de conduccion para chagar mais cedo a percura da dormida. Complicouse tamen atopar onde contactar co blog tanto en Chequia como en Polonia porque os habitos desta xente cambiaron rapido cara a dispor do internet xa na casa e escasean os cibers pola rua. A ver que pasa tralo telon da Union Europea.

miércoles, 16 de julio de 2008

AVISO a los medios de comunicaciòn.

Debido a razonas variadas, pero sobre todo econòmicas, no podemos contestar a las llamadas de los medios de comunicaciòn, porque lo que sòlo recibiremos aquellas que utilicen la forma de cobro revertido para lo que deben marcar 280 antes de nuestro nùmero.
Esta fòrmula sòlo es vàlida para Europa, lo que quiere decir, que hasta el viernes.
Disculpen las molestias, pero es lo que hay...

Barcelona y Ginebra

Da de comer al sediento y da cobijo al somnoliento, o algo asi era...
Que iba a ser de nosotros en estas dos primeras etapas sin la hospitalidad de Berta en Barcelona(arriba) y de Carmen en Ginebra(abajo, claro)?
Gracias a las dos porque un buen comienzo y una buena sonrisa nos da ànimos para continuar, y no es por aprovechar el momento, pero si en futuras ciudades, pueblos o poblados hay màs gente que quiera seguir el ejemplo, pues nada, que tampoco nos vamos a negar, y aunque el nivel de nuestras dos primeras anfitrionas es dificil de superar, aqui queda esto dicho por si acaso...
Y por lo demas, La France ya es historia y la pegatina de 30 euros que te endosan al entrar en Suiza està en el parabrisas, aunque bien sabe Dios que hicimos todo lo posible por escaquearnos... en fin... procuraremos mejorar. Gracias por vuestras visitas y por vuestros comentarios. Seguimos adelante.

martes, 15 de julio de 2008

En camino.

Pues ya estamos en camino, y el camino es largo, y a veces hace sed. Y según la parábola de Juanín. "¿Para qué vamos a llevar una nevera si nuestro saber popular y ancestral de tantos y tantos años ya había descubierto el botijo?"
Reconozco que la idea de llevar un botijo me había parecido un tanto freak, pero después de cruzar el calor de la meseta, me retracto y sólo me pregunto: ¿que habrá traído Juanín para cuando tengamos frío? ¿Apelará también a viejas culturas? ¿Cazaremos osos? Pronto lo sabremos

domingo, 13 de julio de 2008

XA ESTAMOS!!

OPAAÍÍÍ!! YA ESTAMOS EN MOVIMIENTO!! HOY HA SIDO LA SALIDA OFICIAL DE LA RUTA. NO TENÍAMOS NI IDEA DE LO QUE NOS ENCONTRARÍAMOS ALLÍ, NI POR MUCHO NI POR POCO. AL FINAL... UNOS CUANTOS MEDIOS (ALGUNO A NIVEL ESTATAL) NOS PIDIERON QUE POSÁRAMOS PARA ELLOS Y NOS HICIERON UNAS ENTREVISTAS.
COMO VEIS, ESTA ENTRADA ESTÁ EN CASTELLANO. ENTENDEMOS QUE HAYA MUCH@S DE VOSOTR@S DE MÁS ALLÁ DE PEDRAFITA (E INCLUSO DE MÁS ALLÁ DE LA PENÍNSULA) QUE QUERAIS SEGUIR LA AVENTURA, ASÍ QUE INTENTAREMOS IR COMBINANDO LOS IDIOMAS (INCLUSO SEGURO QUE JOSE SE ANIMARÁ A ESCRIBIR EN OTRAS LENGUAS...).
LA AVENTURA HA COMENZADOOOOO!!!!!

viernes, 11 de julio de 2008

Voltas... e voltas

Por máis que lle dámos voltas e máis voltas, o maduramos, o consultamos coa almofada, preguntamos a un psicólogo arxentino colega de Jose, limos ensaios de Descartes, de Calderón, a versión 7.3 das memorias de Hamlet, uns apuntes de filosofía de COU de Juanín,...
¡...sequimos sen entendelo!! Como diría Obelix: "Están tolos estes romanos"

jueves, 10 de julio de 2008

A TOLEMIA DOS MEDIOS

BUUAAAAHH!! ISTO É UNHA TOLEMIA. RESULTA QUE NÓS XUNTÁMONOS UN DÍA PRA IRMOS PEGAR UNHA VOLTIÑA (QUE RESULTOU SER ATE CHINA) DUN XEITO MODESTO E Á NOSA BOLA, E AGORA RESULTA QUE MEDIA ESPAÑA XA ESTÁ Ó TANTO DA AVENTURA...! ESTA SEMANA ESTÁ SENDO DELIRANTE. HAI UN PAR DE SEMANAS ENTERÁRONSE CASE POR CASUALIDADE UN PAR DE MEDIOS DA NOSA VIAXE E NOS CHAMARON E A PARTIRES DE AÍ FOI TODO VERTIXINOSO: ENTREVISTAS POR TELÉFONO A DIARIO, EN PLATÓS DE TELEVISIÓN, AXENCIAS DE COMUNICACIÓN, ROLDAS DE PRENSA,... INCRIBLE! COMO ESTA O MUNDO!! E A QUEN FAI COUSAS REALMENTE IMPORTANTES NINGUÉN LLE PRESTA ATENCIÓN...!!
PERO BUENO, MENTRES TEÑAMOS OS PÉS NA TERRA (E PENSO QUE AÍNDA OS TEMOS), SEMPRE QUEDARÁ COMO UNHA EXPERIENCIA CURIOSA PRA COMPARTIR.
AGORA TOCA DESFRUTALO E TRATAR QUE TOD@S @S QUE ESTADES SEGUINDO ESTA AVENTURILLA PODADES DESFRUTALA CONNOSCO. SAÚDE!

martes, 8 de julio de 2008

O NOVO "LOOK" DA BESTA



Bieeeeeen!! A Besta xa está maquillada! Recén saída da mesa de operacións esta mañán, xa pasou polas mans do esteticista e agora xa luce cores variadas. Xa ten tatuados na súa dura chapa os logos dos nosos patrocinadores e, como non, o noso propio. A que mola? Jose segue coa súa teima de mirar e remirar o motor para comprobar que non nos quede ningún reposto por levar. A sorte está botada. Os astros proverán...

jueves, 3 de julio de 2008

XA FALTA MENOS, CASE NADA...


Xa non hai volta atrás. Que pare o que teña frenos, porque aí vamos... A día de hoxe, os nosos corpos van subindo o nivel de adrenalina, a actividade tórnase cada vez máis activa e os acontecementos desátanse un tras doutro...para ser concreto, que "A besta" está poñéndose a punto, os visados chegan afirmativamente un tras doutro, a prensa comenza a amosar un interese pola viaxe que nos apabulla, Alberto xa non pode co peso de tódolos apuntes que toma sobre as cousas que faltan, Juanín (cafetero empedernido) deixou o café e realiza xestións cun ritmo frenético que eu non vira nel nin por asomo nos vinte anos que hai que o coñezo, e Jose que non da escrito ese puto sketch de teatro co que deberíamos triunfar por terras asiáticas... en fin, que a cousa vai por bo camiño. Falta pouco maís dunha semana e a consigna básica coa que máis nos animamos, posuídos sen dúbida polo paciente espíritu de Confucio(o do debuxo) é: "Sobra o tempo, joder, sobra o tempo..." Así será., pero sen esquecer que "Non por moito falar, coce o arroz" Hala. Agardamos as vosas mensaxes de cheas de bos desexos ou de ingresos bancarios. Bicos a todo Dios, e a toda Deusa.

martes, 10 de junio de 2008

A Voz de Galicia dixo que...




LA MIRILLA A Pekín, en coche y haciendo teatro
Autor: Beatriz Antón
A los tres protagonistas de esta historia les unen dos cosas: su amor por el teatro y una pasión desenfrenada por recorrer mundo sobre cuatro ruedas. Por eso no resulta extraño que estos días anden como locos con los preparativos de la que promete ser toda una aventura teatral, turística y hasta deportiva. José Luis Prieto , Alberto Suárez y Juan Ares -los dos primeros de Narón y el tercero de Ferrol- se han propuesto cruzar Europa y Asia en un Volkswagen Golf de catorce años con destino a los Juegos Olímpicos de Pekín (increíble, pero cierto).
Prieto -dos veces premio Max , autor teatral, director, y también actor como Suárez y Ares (aunque estos dos no se ganan el pan en los escenarios)- explica que sus planes pasan por salir de Ferrol el 13 de julio y alcanzar la capital china en torno al 21 de agosto, para disfrutar de los últimos días de las Olimpiadas. «Recorreremos uns 500 kilómetros ao día e teremos que cruzar once países, dous desertos e tres cordilleras», advierte entusiasmado Suárez, el más joven de los tres. El viaje en coche se convertirá además en una especie de gira teatral, ya que los tres actores representarán un sketch en las principales ciudades de los países por los que pasarán. «El teatro fue lo que nos unió a los tres y también queremos que sea nuestro punto de conexión con la gente que nos encontremos en el trayecto», dice sonriente Prieto. ¿Y qué contarán en esa obra corta? Eso es todavía una incógnita, pero el autor naronés, que estos días se afana en escribir el texto, adelanta algunos detalles: «Será un sketch sin palabras, solo con mímica, para que la gente lo pueda entender, y seguramente girará en torno al fútbol, porque también es un tema muy universal que puede llegar a todo el mundo».
Estos tres aventureros están haciendo acopio de todo tipo de material para que no haya sorpresas en el camino: desde una tienda de campaña -para dormir en medio de una montaña nevada si hace falta- hasta multitud de recambios para el viejo Golf, pasando por sacos de dormir y provisiones de alimentos. «A idea é volver só co posto; en Pekín doaremos o coche a unha oenegué e o demais o iremos repartindo a quen o queira sobre a marcha», explica Juan Ares.
Pero Prieto, Suárez y Ares no solo ejercerán de actores durante el viaje. Los tres han conseguido ayudas de la Xunta y del Plan de Dinamización Turística Ferrol-Ortegal para poner en marcha la aventura y, en contraprestación a esa subvención, ejercerán de embajadores de la tierra allí por donde pasen. «Iremos cargados de folletos e faremos todo o posible para dar a coñecer este rincón do mundo», advierte Ares.
Una vez en Pekín, y tras haber pasado por ciudades como Barcelona , Ginebra , Bucarest , Odesa , Volvogrado , Astracán , Samarcanda , Almaty o Ulan Bator , esta troupe de actores confía en poder disfrutar de «algo de las Olimpiadas». «Temos que ver a Gómez Noya como sea», dice raudo y veloz Alberto Suárez. Y mientras acarician este sueño, ya piensan en otro: «Nuestro próximo proyecto será la Panamericana ; queremos cruzar América de sur a norte en el 2010», anuncia Prieto ilusionado. Desde aquí les deseamos mucha suerte en su aventura oriental... o, como dirían en China, hau yun qi!!!!!!

viernes, 28 de marzo de 2008

PROXECTO: EN COCHE A PEKÍN 2008

QUEN SOMOS:

En coche é un clube cunha traxectoria de máis de 10 anos desenvolvendo rutas completas en coche.

Dende o primeiro até o último día trénzase unha secuencia circular de destinos que alimentan o descubrimento do viaxante até a chegada. Rutas feitas: Algarve 1996, Mediterraneo 1997, Cara Gibraltar 1998, Amsterdam 1999, Estocolmo 2001, Até Upsala 2003, Cara Cracovia 2004, A Liuviana 2005.
O proxecto deste ano En coche Pekín 2008 será a nosa primeira viaxe en liña e representa un gran salto cuantitativo.


RUTA EN DATOS:


15.000 quilómetros de estradas, cando as haxa.
2 continentes de punta a punta.
10 fronteiras: España, Francia, Alemania, República Checa, Polonia, Ucrania, Rusia, Kazajistán, Rusia, Mongolia e China.
8 zonas horarias.
5 cordilleiras.
2 desertos.
5 semanas: O Fisterre-Pekín.
3 viaxeiros

PANORAMA:

Sen ánimo de lucro.
Doar continuamente o material a ONG´s e persoas polo camiño, para volver co posto.
Sen espíritu competitivo, só alma.
Doar o coche a unha ONG con sé en Pekín.
Coñecer rexións lonxanas no espazo, no tempo e na memoria por rutas non convencionais, para transmitilas aquí posibles e asequibles.
Axudar á divulgación do noso por Europa e Asia.


ESTRATEXIA DE COMUNICACIÓN:

Antes da viaxe:
Elaborar a páxina web como punto de encontro.
Secuenciar a campaña de medios (prensa, radio e tv) no tempo para difusión e seguemento do proxecto e divulgación dos patrocinios.
Expoñer o coche e o proxecto na semana da Feira Internacional de Mostras do Noroeste, FIMO.
Publicar a reportaxe da aventura en suplemento da Voz de Galicia co relato e fotografías dúas semanas antes da saída.


Durante a viaxe:

Saír dende a FIMO no seu acto de clausura o domingo 13 de xullo, despois dunha rolda de prensa con grande número de medios convocados.
Publicar a crónica na tirada principal da Voz de Galicia cun mínimo de 2000 caracteres e unha fotografía da viaxe cada semana.
Grabar o documental para televisión cunha unidade de acompañamento (comprometida a productora, pendente da confirmación das empresas do audiovisual)
Visitas concertadas de apoio a ONG´s en ruta para favorecer o intercambio.
Representar sketchs (os 3 tamén somos actores) en prazas principais, para favorecer o intercambio.
Actualizar a páxina web co relato e imaxes da ruta.

Á volta da viaxe:
Campaña de medios (prensa, radio e tv) como colofón da viaxe, para difundir a páxina web e agradecer as axudas.
Montaxe e emisión do documental.
Exposición da viaxe en centros culturais.