O reposo do Altay

Ola amiguinh@s, como isto de cruza-la Mogolia resultou, para a nosa sorpresa, un verdadeiro rally sobre terras dos diferentes tipos e texturas que escupen a sua foula espesa cada vez que alguen osa transitar por elas, a unanimidade levounos a tomar un dia de descanso e repouso na cidade de Altay, capital de provincia do Gobi Altay con 19.800 habitantes e 2 hoteis.
Chegamos a noite e co animo como vos podedes imaxinar. No hotel principal, tras casi unha hora de negociacions que non avanzaban porque a comunicacion con estas amables xentes non flue coma estabamos acostubrados, nos intentaron tangar co precio da suite, pero percapita, polo que arrancamos indignados. No outro hotel non habia habitacions libres.
Nestes pobos ocurre como nos rusos, ucranianos ou kazajos, non hai iluminacion publica; como tampouco soen ilumina-los rotulos dos establecementos a labor de atopar calquera outra forma de aloxamento resultou infrutuosa. No sabemos que talante debimos levar o tornar o primeiro hotel pero conseguimos unha habitacion con aseo e banho, con auga procedente do desxeo, para os 3 por un prezo razonable e en so 5minutos.
Ate no Tour de Francia tenhen xornadas de descanso asi que decidimos non ser menos que os franceses, iso si despois de tratar pola manha coa amable aspirantes a tanguista que o prezo non estaba suxeto a inflacion.
Durante o primeiro paseo manhaneiro de todala viaxe atopamos este ciber cafe (svasqi en kazajo) que nos permite volver a comunicarnos con vos. Se todo vai como proxectamos, e vos sabedes como somos nos cos nosos prognosticos, agardamos poder contavos como sera deiqui a Ulanbator.
Bicos moitos a vos e a amabilidade coa que nos perseguides. O Botixo da Besta.